Nəsib Məhəməliyev: “İkili standartlar, sivilizasiyalararası mübarizə, dünyanın bir çox ölkəsində kök salan erməni diasporu, onlara havadarlıq edən lobbi təşkilatları bu cinayətlərin tanınmasında əsas maneədir”

 
Sabah 31 Mart soyqırımının növbəti ildönümüdür.

Ermənilərin istər 1918-ci ilin martında Bakı və bütün ölkə ərazisində, istər 1992-ci ilin fevralında Xocalıda, istərsə də 44 günlük müharibədə Gəncə və Bərdə kimi iri şəhərləri raket zərbələrinə məruz qoymaqla həyata keçirməyə çalışdıqları soyqırım cəhdlərinin beynəlxalq hüquqi müstəvidə hələ də cəzasız qalması nə ilə bağlıdır? Bu, beynəlxalq təşkilatların, aparıcı dövlətlərin ikili standartlardan çıxış etməsi ilə bağlıdır, yoxsa problemin kökündə başqa səbəblər də dayanır?

Moderator.az-a açıqlama verən millət vəkili Nəsib Məhəməliyev Xocalı soyqırımının bəzi dövlətlər tərəfindən tanındığını vurğulasa da, erməni cinayətlərinə lazımi beynəlxalq təpginin göstərilmədiyini də qeyd etdi, bunun səbəblərinə toxundu:

“Ermənilərin 1918-ci ilin mart-aprel aylarında və 1992-ci ilin fevralında Xocalıda törətdikləri kütləvi qətliamlar əsil soyqırım kimi qəbul olunmalıdır. Hüquqi baxımdan bu cinayətlərin beynəlxalq səviyyədə tanınması üçün kifayət qədər maddi sübutlar, tarixi faktlar mövcuddur. Əsrin əvvəlində törədilmiş mart qırğınlarının araşdırılması üçün Azərbaycan Demokratik Respublikasının hakimiyyəti zamanında xüsusi komissiya yaradılsa da, 1920-ci ilin aprelində bolşevik işğalı nəticəsində komissiya işini başa çatdırmamışdır. Sovet dövründə, birgə yaşayışla bağlı xalqlar dostluğuna hesablanmış ideologiya, dövlət siyasətinin əsas xəttini təşkil edirdi. Azərbaycanlılar, ermənilərdən fərqli olaraq keçmişdə baş vermiş cinayətləri qısa zaman kəsiyində unutdular və nəticədə əsrin sonlarında dəhşətli cinayətlər təkrar olundu.

Müstəqillik əldə etdikdən sonra xalqımıza qarşı törədilmiş kütləvi qətliamların, ələlxüsus Xocalı qırgınının beynəlxalq müstəvidə tanıdılması üçün xeyli iş görülmüşdür. 10 ölkənin parlamenti, Amerika Birləşmiş Ştatlarının 21 ştatı Xocalı qətliamını soyqırımı kimi qəbul etmişdir və proses davam edir. Digər aparıcı dövlətlərin, beynəlxalq təşkilatların soyqırım kimi tanımamasının kökündə ikili standartlar, sivilizasiyalararası mübarizə, 100 ildən bəri dünyanın bir çox ölkələrində kök salmış erməni diasporu və onlara havadarlıq edən lobbi təşkilatları durur.

44 günlük Vətən Müharibəsində ermənilərin cəbhə xəttindən uzaqda yerləşən Gəncə, Bərdə, Tərtər və digər şəhərlərin gecəyarısı qadağan olunmuş raketlərlə bombalanması nəticəsində 100-ə yaxın mülki şəxs, o cümlədən uşaqlar həlak oldu. Ölkəmizdə fəaliyyət göstərən diplomatik korpusun nümayəndələrinin öz gözləri ilə cinayətlərin şahidi olmaqlarına rəğmən beynəlxalq birlik tərəfindən kifayət qədər ermənilərə təpki göstərilmədi. Təəssüf ki, bu da günümüzün reallığıdır.

Bütün bunlara baxmayaraq, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə Müzəffər Azərbaycan Ordusu döyüş meydanında düşmənin cavabını layiqincə verməklə şəhidlərimizin intiqamını aldı. Qürur hissi ilə qeyd etmək yerinə düşər ki, bugünkü Azərbaycan öz tarixnin ən güclü, inkişaf etmiş ölkəsidir.

Düşünürəm ki, təbliğatımızı daim aparmalıyıq. Ermənilərin törətdikləri kütləvi qırğınlar daha geniş arealda beynəlxalq birliyə çatdırılmalı, ildən-ilə digər ölkələrin tanıması üçün səylərimizi artırmalıyıq. Hadisələrin şahidlərinin qələmə aldıqlarından, cinayəti törədənlərin etiraflarından istifadə etməklə, erməni vəhşiliyini, onların əsil simasını dünyaya çatdırmalıyıq. Ən azından ona görə ki, faşizm bəşəriyyət üçün olduqca təhlükəlidir”.